DIAGNOSTYKA PRZEDOPERACYJNA

Do podjęcia decyzji o leczeniu operacyjnym u chorych z otyłością olbrzymią niezwykle ważna jest ocena psychologiczna (określenie motywacji do leczenia operacyjnego oraz wykonanie badań oceniających ogólny stan psychiczny osoby, która chce się poddać operacji).

Podczas konsultacji staram się upewnić czy Klient akceptuje leczenie chirurgiczne, zgadza się i jest zdecydowany na stałą współpracę w okresie około- i pooperacyjnym oraz jest świadomy możliwości powikłań i problemów wynikających z wybranej metody leczenia. Diagnozuję czy Klient jest gotowy na modyfikację stylu życia i na ile ocenia, czy sobie poradzi w tym procesie.

Moim celem jest także poznanie historii choroby Klienta i jego życia – kluczowe są te wydarzenia, które wpłynęły na zmianę sposobu i stylu żywienia: ilość i jakość spożywanych przez niego pokarmów oraz okresy wzrostu wagi i jej redukcji. Ważne jest zdiagnozowanie psychologicznych mechanizmów, które kierują postępowaniem Klienta, a które mogły mieć wpływ na rozwój jego choroby otyłości.

Bardzo ważne jest również dokładne zebranie wywiadu środowiskowego ze szczególnym uwzględnieniem nadużywania alkoholu, nikotynizmu i sytuacji rodzinnej oraz wykluczenie zaburzeń odżywiania, depresji, zaburzeń lękowych i innych, które, jeśli nie są leczone, mogą sabotować efekty chirurgii bariatrycznej. Przeciwwskazania do zabiegu mają osoby z nieleczoną, zaawansowaną depresją lub innymi zaburzeniami psychiatrycznymi (np. ciężka psychoza, zaburzenia osobowości, schizofrenia, nerwica) oraz z aktywną chorobą alkoholową lub zależnością od narkotyków – nierokujący współpracy po zabiegu chirurgicznym. Nie ma przeciwskazań do przeprowadzenia operacji bariatrycznej u osób chorych na otyłość z takimi zaburzeniami emocjonalnymi jak skłonność do niekontrolowanego objadania się (Binge Eating) oraz jedzenia słodyczy (Sweet Eaters). Istotne jest także określenie czy występują bariery, które mogą utrudniać współpracę Klienta z zespołem terapeutycznym/medycznym w trakcie i po wykonaniu operacji.

Istnieje kilka czynników psychologicznych, które mogą mieć wpływ na operację ortognatyczną i proces rekonwalescencji. Oto niektóre z tych czynników:

1. Lęk i obawy: Pacjenci, którzy mają zarówno lęk ogólny, jak i lęk związany z samą operacją, mogą mieć trudności z podjęciem decyzji o przeprowadzeniu operacji ortognatycznej. Lęk może również wpływać na proces rekonwalescencji, gdy pacjenci obawiają się bólu, trudności w jedzeniu czy zmian w wyglądzie twarzy.

2. Samopoczucie i samoocena: Zmiany w wyglądzie twarzy po operacji ortognatycznej mogą wpływać na samopoczucie i samoocenę pacjenta. Niektórzy pacjenci mogą mieć trudności z zaakceptowaniem nowego wyglądu swojej twarzy, co może prowadzić do problemów emocjonalnych, takich jak depresja czy niska samoocena.

3. Wsparcie społeczne: Wsparcie społeczne jest niezwykle ważne podczas operacji ortognatycznej i rekonwalescencji. Brak wsparcia emocjonalnego może prowadzić do poczucia izolacji, samotności i trudności w radzeniu sobie z przeciwnościami związanymi z operacją i rekonwalescencją.

4. Zaburzenia jedzenia: Niektórzy pacjenci mogą mieć wcześniejsze problemy z jedzeniem, takie jak zaburzenia jedzenia, które mogą utrudnić proces rekonwalescencji po operacji ortognatycznej. Skomplikowana dieta po operacji może prowadzić do stresu i trudności w utrzymaniu zdrowej relacji z jedzeniem.

5. Motywacja i przystosowanie do zmian: W przypadku operacji ortognatycznej pacjenci muszą być gotowi na długotrwałe zmiany w diecie, nawykach związanych z higieną jamy ustnej i podejmowaniem odpowiednich działań pooperacyjnych. Motywacja pacjenta do wprowadzenia tych zmian może mieć kluczowe znaczenie dla procesu rekonwalescencji i ostatecznych rezultatów operacji.

Jeśli szykujesz się do zabiegu operacyjnego i potrzebujesz opinii psychologa, serdecznie zapraszam Cię na konsultację.